سالمندان، عواقب افتادن و سیر تکاملی تمرینات: مطالعه مروری

مقدمه و اهداف امروزه توجه به پدیده سالمندی، افتادن و عواقب آن و نهایتا دستیابی به روش­هایی برای جلوگیری از افتادن از موارد مورد توجه محققان است. از طرفی دیگر، انتخاب تمرینی که در زمان کم، با تاثیرگذاری زیاد و با حداقل امکانات بتواند در زمینه سالمندان مفید باشد، هدف نهایی محققین است؛ بنابراین هدف مطالعه مروری حاضر بررسی عواقب افتادن و سیر تکاملی تمرینات در زمینه سالمندان است. مواد و روش­ ها در تحقیق حاضر با جستجوی مقالاتی که از سال 1984 تا 2017 در زمینه تمرینات سالمندان و افتادن در بانک­های اطلاعاتی معتبر منتشر شده بود، بر اساس معیارهای تحقیق تعداد 55 مقاله به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شد. یافته­ ها یافته­ ها نشان داد افزایش سن با اختلال در سیستم­های مختلف بدن انسان همراه بوده و در مجموع توانایی پاسخ به اغتشاش قامت کاهش یافته و کنترل تعادل را تحت تاثیر قرار می­دهد و احتمال افتادن را که یکی از دلایل اصلی مرگ­ومیر سالمندان است، افزایش می­دهد. ریسک­فاکتورهای اختلال قدرت، تعادل و زمان عکس­العمل، مهمترین دلایل مرتبط با افتادن­ها می­باشد و در نهایت نقص تعادل به عنوان قویترین و مهمترین عامل اختلال در کنترل تعادل و افتادن در سالمندان است. از طرفی دیگر، پروتکل­های تمرینی مختلف در جهت بهبود تعادل و پیشگیری از افتادن نتایج متناقضی ارائه کرده است. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد اگر مکانیسم ­های اصلی کنترل عصبی پاسچر و تعادل به درستی تقویت نشود، ایجاد هر گونه اغتشاشی مانند سر خوردن، گیر کردن پا به لبه فرش و موارد مشابه می­تواند باعث اختلال در تعادل و افتادن و مشکلات جبران­ناپذیر شود؛ بنابراین مطالعات بیشتری مورد نیاز است تا اثر تمرینات متمرکز بر مکانیسم­های کنترل تعادل را در پیشگیری از افتادن و میزان ماندگاری اثر این تمرینات نشان دهد.